دور

چون پارسنگی عاشقم به گنجشکی هراسان

و هر بار ناامید برمیگردم به خاک

                                بر می گردم به خویش

نا امید نیازمند زبانه می کشد آغوشم به سویت

از تو دور افتادم ، از تو دور افتادم

*

در بی مجالی و لالی به کاغذ آتش رسیده می مانم

جدا شده ای از نخ نگاهم چون بادکنک ماه

سالهاست از کرشمه ی باران تو می گذرم

بی چتر و بارانی

در سایه پنهان می شوم در گریه پیدا

هر چه هستم از تو دورم

دور ، دور ، دور ...