می نویسم و می گریم در تبسمی سرد  

نفرت را 

من فکر می کنم  

به پایان نمی رسد هرگز  :

نه دیوانگی های من  

و نه دلدادگی های تو  

برچین میوه ی غرورت را و بکار  

گل یاسی جایش  

پری کوچک شهر غمگین است  

بهراس از تبر تیز تنفر  

.... 

برای او که می دانم پری های زیادی را در آغوش کشید و بالهای کوچکشان را بشکست ... 

و برای پری عزیزم که دل پاکش از نفرت دور است ....