صبح - شب - ... تو

 صبح که می دمد

نگاهم را به یاد لبخنده ات شروع می کنم

و سبد خیالم پر می شود  

از خاطره ی با تو بودن  

پر و خالی می شوم از داغی آغوشت 

و به التماس سلامی  

بر آستان قدمگاهت پیشانی می سایم... 

شب  که می رسد

صفحه های کاغذی چه بی تاب می شوند  

برای نوشتن  

به یاد تو ...